Sinds een paar jaar heeft het Celeanum het Honoursprogramma (HPG). Regelmatig laten we de projecten van leerlingen zien die het HPG volgen. Deze keer: Carlijn (klas 6).
“Mijn naam is Carlijn en voor mijn HPG heb ik een Microkrediet-project opgezet in Nepal.
Mijn Honoursprogramma startte vier jaar geleden, toen ik na het Day For Change-project super geïnteresseerd was geraakt in microkredieten. Ik vind het heel bijzonder hoe mensen in ontwikkelingslanden door middel van een kleine lening een bedrijfje kunnen starten en hierdoor zelfstandig voor hun gezin kunnen zorgen.
Mijn idee voor het Honoursprogramma in klas vier was om mijn interesse voor reizen te combineren met microkredieten. Ik had het plan een documentaire te maken over microkredieten bij de cacaoboeren in Peru voor alle scholieren in het middelbaar onderwijs in Nederland. Op het laatste moment ging dit niet door vanwege een reorganisatie bij een grote bank die mij in dit project zou ondersteunen. Dat was best even schakelen, toch besloot ik wel door te gaan met HPG.
Het jaar erna ben ik in de zomervakantie naar Nepal geweest. Ik heb vijf weken alleen gereisd in Nepal en vrijwilligerswerk gedaan. Ik gaf Engelse les op een basisschool, hielp mee op het avondspreekuur op de Health Post en hielp daarna nog een tijd in een centrum met gehandicapte kinderen.
Nadat ik terugkwam in Nederland hebben de dingen die ik in Nepal had gezien me erg aan het denken gezet. Ik vind Nepal een prachtig land, met schitterende natuur en supervriendelijke mensen. Nepal draag ik echt mee in mijn hart. Ondanks alle fijne herinneringen aan mijn tijd in Nepal, voelde ik me verdrietig en machteloos tegenover alle meisjes van mijn leeftijd, die op hun 17e/18e uitgehuwelijkt worden en nooit een eerlijke kans op een mooie toekomst hebben gekregen. Terwijl ik hier op school alle kansen krijg om mezelf te ontwikkelen in de lessen en bij een project als het HPG, hebben deze meisjes nooit educatie gehad en leven zij (geïsoleerd) als huisvrouw.
Een paar jaar geleden is in Kathmandu een vrouwencentrum opgericht. Dit vrouwencentrum is bedoeld voor vrouwen die nooit educatie hebben gehad in hun jeugd. Ze leren hier voor het eerst lezen, schrijven en rekenen. Het vrouwencentrum is voor de vrouwen een plek om uit hun geïsoleerde leven te stappen en met elkaar plezier te maken!
Na drie jaar ronden de vrouwen het programma af en spreken ze Engels, kunnen Nepalees en Engels lezen en hebben leren rekenen. Ondanks dat ze deze basis hebben, blijkt dat er na hun opleiding geen enkele structurele verandering in hun leven is gekomen. De vrouwen keren terug naar hun relatief kleine wereld, waarin hun tijd gevuld wordt met louter huishoudelijke taken zonder eigen inkomen.
Toen ik hierover aan het piekeren was terug in Nederland, kreeg ik een idee dat deze vrouwen mogelijk kon helpen om verandering in deze situatie te brengen: Microkredieten! Mijn plan was om de vrouwen te leren hoe ze hun eigen kleine bedrijfje konden opstarten, zodat ze, na de lessen die ze hebben gevolgd, hun kennis kunnen inzetten in hun eigen bedrijfje en voor het eerst in hun leven eigen inkomsten hebben!
Afgelopen zomervakantie ben ik teruggegaan naar Nepal voor opnieuw vijf weken. Mijn doel was dus niet om alleen vrijwilligerswerk te doen, maar om een zelfstandig onafhankelijk project op te zetten, dat ook door zou gaan zodra ik weer terug in Nederland zou zijn. Het afgelopen jaar heb ik een speciaal lesprogramma voorbereid, waarbij ik contacten heb gebruikt met verschillende organisaties, zowel in Nederland als in Nepal. Deze organisaties hebben me tips en advies gegeven hoe ik dit project het best aan kon pakken.
In het vrouwencentrum waren de vrouwen heel blij om deel te mogen nemen aan mijn lesprogramma, de business classes. Belangrijke onderwerpen, die aan bod kwamen tijdens de lessen, waren teamwork, marketing, finance and budget planning. We kwamen erachter, dat we een beter resultaat konden halen wanneer we met alle 45 vrouwen samen zouden werken in één business. We besloten om een open market te organiseren in het vrouwencentrum.
We combineerden het organiseren van een markt met de viering van het Nepalese festival Teej. Op deze zelf georganiseerde markt verkochten we onder meer zelfgemaakte sieraden. Eén van de vrouwen die deze sieraden kon maken, heeft van te voren een workshop gegeven, zodat de anderen ook sieraden konden maken.
De markt was een groot succes. Alle vrouwen hebben het super gevonden en voor de toeristen was het een hele mooie manier om meer te leren over de Nepalese cultuur. De Nepalese docent en ik hebben samen het plan gemaakt voor de toekomst: elke keer als er in Nepal een festival gevierd wordt (en in Nepal is dat heel vaak!) zullen de vrouwen voortaan een markt organiseren. Op deze manier vieren ze het festival met de elkaar, de toeristen en de andere vrijwilligers. Kort nadat ik Nepal verliet, hadden ze al de volgende markt georganiseerd en deze markt was zelfs een nog groter succes.
Ik ben supertrots op alle vrouwen. We zijn met elkaar de uitdaging aangegaan en hebben het project samen tot een succes gemaakt. Ik vind het geweldig dat ze door zullen gaan met het organiseren van de markten als een duurzaam onafhankelijk project.
Ik ben heel dankbaar dat ik door het HPG de kans heb gekregen om mezelf op deze manier te ontwikkelen! Door het HPG kom je tot ideeën en mogelijkheden die je anders nooit voor mogelijk zou hebben gehouden. Als je in klas vier zit en twijfelt om HPG te gaan doen, mag je altijd even bij mij langskomen voor vragen! Lieve groetjes van Carlijn uit klas 6.
Tijdens mijn reisavonturen heb ik een blog bijgehouden: dit is de link: https://carlijnland.wixsite.com/nepal/bl”
Lees meer over het Honoursprogramma: https://www.celeanum.nl/onderwijs/pluslessen-honoursprogramma-hoogbegaafdheid/honoursprogramma/
